კოტე ყუბანეიშვილი

რო­ცა წლო­ვა­ნე­ბა რიცხ­ვით სა­მოცს არის

და ჯერ არ დამ­ცხ­რა­ლა სულ­ში ემო­ცია

ვფიქ­რობ სა­უ­კუ­ნე მე­ტად სა­ო­ცა­რი

ყვე­ლა მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბით მა­ინც მე­ო­ცეა

 

რად­გან იმის იქით თით­ქ­მის უკუ­ნია

და რაც აზ­როვ­ნე­ბამ მიზ­ნად და­ი­სა­ხა

ტექ­ნო­ლო­გი­ის მხრივ ეს სა­უ­კუ­ნეა

სა­დაც მო­მა­ვა­ლი ჩვე­ნი ჩა­ი­სა­ხა

 

რად­გან ამ ყვე­ლაფ­რით სუ­ლის კომ­ფორტს ვიქ­მ­ნით

თუ­კი სა­ნა­ნებ­ლად ეს არ გაგ­ვიხ­დე­ბა

ის რაც მე­ო­ცე­ში მხო­ლოდ ჩა­ვი­ფიქ­რეთ

ოც­და­მე­ერ­თე­ში ალ­ბათ აგ­ვიხ­დე­ბა.

 ***

 

გი­წევს ყვე­ლა­ფერ­ზე ყუ­რის მიყ­რუ­ე­ბა

რო­ცა ლა­პა­რა­კი დაპ­რე­სი­ლა სვე­ტად

ის ვინც ლა­პა­რა­კობს ყვე­ლა იტყუ­ე­ბა

და ვინც ჩუ­მად არის ის ყვე­ლა­ზე მე­ტად

 

სა­ნამ სის­ხ­ლის­გან გუ­ლი და­იც­ლე­ბა

რომ არ შე­ი­ფე­როს სულ­მა დაძ­ვე­ლე­ბა

თით­ქ­მის არა­ფე­რი ქვეყ­ნად არ იც­ვ­ლე­ბა

და ამ და­სას­რულ­საც ელის გაგ­რ­ძე­ლე­ბა.

 ***

 

ხმა რომ ენის ყელ­თან ნა­ზი მირ­ტყ­მე­ბია

სუნ­თ­ქ­ვით შე­მო­სი­ლი სუ­ლის შიშ­ვე­ლო­ბა

და რაც გა­მო­ით­ქ­მის ეს ის სიტყ­ვე­ბია

უკ­ვე და­ე­კარ­გათ რა­საც მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა

 

რად­გან ემო­ცი­აც გუ­ლის ძგე­რე­ბია

თა­ნაც სი­ჩუ­მეა ის რაც ხუ­ფავს ენას

ჩვე­ნი ლა­პა­რა­კი ხომ ის ბგე­რე­ბია

რაც არ სი­ა­მოვ­ნებს ბევ­რის ყურ­თას­მე­ნას

 

რად­გან პო­ე­ზი­ის სე­ნი გა­და­მე­დო

მი­წევს აპა­რა­ტის მუ­დამ შე­ნახ­ლე­ბა

ლექ­სად ლა­პა­რა­კი რო­გორ არ გავ­ბე­დო

თო­რემ პი­რის ღრუ­ში ენა შე­მახ­მე­ბა

 

მაგ­რამ იმე­დია ეს არ და­იშ­ვე­ბა

თუ­კი გო­ნებ­რი­ვად სულ არ დავ­ჩ­ლუნ­გ­დე­ბი

სა­ნამ ბო­ლო წვე­თი სის­ხ­ლის და­მიშ­რე­ბა

და ლე­თეს ნა­პი­რას მეც არ გავ­ჩუმ­დე­ბი.

 ***

 

გა­ნა იმი­ტომ რომ თვა­ლი აგი­ხი­ლოთ

ან­და გან­ვიზ­რა­ხე საქ­მის გა­ჭი­რე­ბა

ჩე­მი სა­ი­დუმ­ლო მინ­და გა­გიმ­ხი­ლოთ

ჩე­მი სი­სუს­ტე და ჩე­მი გა­ჭირ­ვე­ბა

 

გა­ნა მეწყი­ნე­ბა წიგ­ნი რომ და­ხი­ოთ

თუ­კი მო­ვა­ხერ­ხე თქვე­ნი გა­მე­ხე­ბა

თავ­ზეც არა­ფე­რი არ მსურს მო­გახ­ვი­ოთ

რაც ჩვენ სი­ნამ­დ­ვი­ლეს ოდ­ნავ არ ეხე­ბა

 

რად­გან არ მცა­ლია სიტყ­ვით სა­თავ­ხე­დოდ

სიბ­რ­ძ­ნის სა­ძო­ვარ­ზე გა­სულს სა­ბა­ლა­ხოდ

მინ­და მე უბ­რა­ლოდ სულ­ში ჩა­გა­ხე­დოთ

და თქვენ სა­ხე­ებ­ში ჩე­მი და­გა­ნა­ხოთ

 

ჩე­მი ნატ­ვ­რე­ბი და ჩე­მი იმე­დე­ბი

ჩე­მი ოც­ნე­ბე­ბი ფიქ­რი უთ­ვ­ლე­ლია

თუმ­ცა სიტყ­ვე­ბით კი მო­ვედ მი­ვე­დე­ბი

მა­მოძ­რა­ვე­ბე­ლი გრძნო­ბა გულ­წ­რ­ფე­ლია.

 ***

 

და­ვას იმე­დია არ­ვინ არ და­მიწყებს

რად­გან ნაკ­ლე­ბად ეს წარ­მო­მიდ­გე­ნია

კარგს ამ ქვე­ყა­ნა­ზე მე რა და­მა­ვიწყებს

რად­გან ჩვენ გარ­შე­მო ცუ­დი იმ­დე­ნია

 

სა­გი­ნე­ბე­ლია ეს თუ გა­სა­ლა­ხი

ან­და მო­საკ­ლა­ვი გხვდე­ბა ზო­გი მარ­თ­ლა

ხო­და თუ აღ­მოჩ­ნ­და კარ­გიც და­სა­ნა­ხი

უნ­და ჩათ­ვა­ლო რომ უკ­ვე გა­გი­მარ­თ­ლა.

 ***

 

სხე­ულს უწევს და­მი­წე­ბა

რად­გან ბო­ლოს იმარ­ხე­ბა

სულს კი უწევს და­ვიწყე­ბა

მხო­ლოდ სიტყ­ვა ინა­ხე­ბა

 

რაც ცოცხა­ლი არის კვდე­ბა

მო­ღუ­ნუ­ლიც არ სწორ­დე­ბა

სახ­ლიც ყვე­ლა და­ინ­გ­რე­ვა

და მი­წას­თან გას­წორ­დე­ბა

 

თვით სინ­დი­სიც ილა­ხე­ბა

ან ღირ­სე­ბა და უდა­ოდ

მხო­ლოდ სიტყ­ვა ინა­ხე­ბა

თა­ო­ბებ­ში სა­მუ­და­მოდ

 

თუმც ფორ­მე­ბი ბევ­რი ცვა­ლა

ცდა­ში სუ­ლი დაგ­ვა­ნა­ხოს

მხო­ლოდ სიტყ­ვას შეს­წევს ძა­ლა

ის­ტო­რია გა­და­ლა­ხოს.

 ***

ჩვენ­თან ყოფ­ნა რად­გან არ ღლის

და სულ გვერ­დ­ში არის მყო­ფი

ერ­თ­გუ­ლე­ბას მინ­და ძაღ­ლის

რომ მი­ვუძღ­ვ­ნა ორი სტრო­ფი

 

რად­გან უჭირს ყოფ­ნა მარ­ტოს

ჩვენ­თან ერ­თად ევა­სე­ბა

ამი­ტო­მაც ძაღ­ლი პატ­რონს

დრო რომ გა­დის ემ­ს­გავ­სე­ბა.

 ***

 

სა­ნამ რა­მეს ვიტყ­ვი მა­გარს

და ამ სუფ­რას ვუ­თა­მა­დებ

აზ­რით ვქე­ქავ სიტყ­ვის ნა­გავს

და ერ­თ­მა­ნეთს ვუ­თა­ნა­დებ

გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბულს მე­ტად ფრა­ზებს

რი­თიც ვუდ­გენ მო­საზღ­ვ­რე­ბას

მი­მო­ფან­ტულს თავ­ში აზ­რებს

და სა­კუ­თარ მო­საზ­რე­ბას.

 ***

 

იფარ­გ­ლე­ბა სივ­რ­ცე სიტყ­ვით

რო­გორც ლოც­ვა ქა­და­გე­ბით

გა­მო­ით­ქ­მის სიბ­რ­ძ­ნე სიტყ­ვით

ანუ მა­თი გან­ლა­გე­ბით

აზ­როვ­ნე­ბის პრაქ­ტი­კაა

უკ­ვ­და­ვე­ბას შე­ნა­ფე­რი

წმინ­და მა­თე­მა­ტი­კაა

რად­გან ქვეყ­ნად ყვე­ლა­ფე­რი.

 ***

 

ვეტ­რ­ფი ჰან­გებს ზე­ცი­ე­რებს

და ვერ ვაძ­ლევ და­ვიწყე­ბას

ვერ ვპა­ტი­ობ მეც­ნი­ე­რებს

აზ­როვ­ნე­ბის და­მი­წე­ბას

თუმც ვსარ­გებ­ლობ პრო­ფე­სი­ით

არ ვა­პი­რებ გა­დაჩ­ვე­ვას

ძი­რი­თა­დად პო­ე­ზი­ით

ვცდი­ლობ თა­ვის გა­დარ­ჩე­ნას.

 ***

 

სი­ა­რუ­ლით თუ ლო­გინ­ში გდე­ბით

რა­გინდ ვა­დი­დოთ სუ­ლი თუ შევ­რ­ყ­ვ­ნათ

და­ბა­დე­ბულ­ნი ყვე­ლა­ნი ვკვდე­ბით

და არ დავ­რ­ჩე­ბით არა­ვინ ქვეყ­ნად

 

და ცა­რი­ე­ლით თუ სავ­სე თა­ვით

რად­გან უფალ­მა ასე ინე­ბა

ყვე­ლას მოგ­ვი­წევს ხი­რო­ნის ნა­ვით

უკა­ნას­კ­ნე­ლი გა­სე­ირ­ნე­ბა.

 ***

 

რამ­დე­ნი რა­მე გა­დაგ­ვ­ხ­და თავ­ზე

თუმც გატ­რა­კე­ბას მა­ინც ვერ მოვ­რ­ჩით

და რო­გორც ცი­ხის ნან­გ­რე­ვი მთა­ზე

ამ წუ­თი­სო­ფელს მა­ინც შე­მოვ­რ­ჩით

 

დრომ რომ კედ­ლე­ბი წა­მო­უქ­ცია

გა­და­შე­ნე­ბის გზა­ზე ვად­გა­ვართ

და­კარ­გუ­ლი გვაქვს რად­გან ფუნ­ქ­ცია

მაგ­რამ საც­ქერ­ლად მა­ინც ვვარ­გი­ვართ.

 ***

 

კმა­ყო­ფი­ლი ვარ ბე­დით

თა­ნაც ვა­მა­ყობ ამით

რომ რაჭ­ვე­ლი ვარ დე­დით

და იმე­რე­ლი მა­მით

ცუ­დიც ვნა­ხე და კა­იც

თავ­ზე და­მექ­ცა ზე­ცა

მაგ­რამ სამ­შობ­ლოდ მა­ინც

ჩე­მი თბი­ლი­სი მექ­ცა

თუმც ლექ­სებ­სა ვწერ მაგ­რებს

ენას ვი­ლე­სავ პირ­ში

ბო­ლოს შე­მოვ­რ­ჩი ბა­გებს

წყნე­თის აღ­მარ­თის ძირ­ში

კაცს შე­უძ­ლია მნა­ხოს

შა­ბათ­საა თუ კვი­რას

სა­საფ­ლაოა ახ­ლოს

ვე­რეს ხე­ო­ბის პი­რას.