კოტე ყუბანეიშვილი

ვთხოვთ მი­ნის­ტ­რებ­მა და­ნიშ­ნუ­ლებ­მა

რომ შე­ას­რუ­ლონ და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა.

 ***

 რა სა­ჭი­როა სენ­ტი­მენ­ტე­ბი

რომ არ აღ­ვ­ნიშ­ნო არ შე­მიძ­ლია

ომს აცხა­დე­ბენ პრე­ზი­დენ­ტე­ბი

ჯა­რის­კა­ცე­ბი ომ­ში იბ­რ­ძ­ვი­ან

სა­მა­რე­ებს რომ გვა­მით ავ­სე­ბენ

რო­ცა ოჯა­ხებს მო­აკ­ლ­დე­ბი­ან

ომს მი­ნის­ტ­რე­ბი აფი­ნან­სე­ბენ

ჯა­რის­კა­ცე­ბი ომ­ში კვდე­ბი­ან

 

ის გე­მარ­თე­ბა რა­საც არ ელი

და მე­რე მუ­დამ ფიქ­რობ იმ წამ­ზე

რომ რა ცო­ტაა გა­სა­ხა­რე­ლი

ამ სევ­დით სავ­სე დე­და­მი­წა­ზე

და რაც გვაკ­ლია ალ­ბათ უნა­რი

შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბის აზ­რის სი­ზუს­ტის

ნუ­თუ ვინ­მეა გა­სამ­ტყუ­ნა­რი

გა­სა­მარ­თ­ლებ­ლად ჩვე­ნი სი­სუს­ტის

 

ძვე­ლი ხალ­ხუ­რი სიბ­რ­ძ­ნის მი­ხედ­ვით

რად­გან ცხოვ­რე­ბა კარ­ნა­ვა­ლია

აზ­რი იწყე­ბა იმის მიხ­ვედ­რით

რომ ყვე­ლა­ფე­რი წარ­მა­ვა­ლია

სიკ­ვ­დი­ლი ცე­ლით და­ი­ა­რე­ბა

სა­ნამ სი­ცოცხ­ლე ხე­ლოვ­ნე­ბაა

და მთა­ვა­რია აღი­ა­რე­ბა

რომ რაც ხელს გიშ­ლის ეროვ­ნე­ბაა

ყო­ველ ნა­ბიჯ­ზე გან­საც­დე­ლია

და სი­ხა­რუ­ლი ჩვენ­თ­ვის ვერ იც­ლის

თუმც ვფიქ­რობ ცო­ტა და­საც­დე­ლია

და ყვე­ლა­ფე­რი სა­ხეს შე­იც­ვ­ლის

ეს ქა­რიშ­ხა­ლიც ოდ­ნავ ჩად­გე­ბა

თუ გა­და­ვურ­ჩით ხმა­ურს უვ­ნებ­ლად

მაგ­რამ არას­დ­როს ეს დღე არ დგე­ბა

და ჩვენც ჭირს ვებ­რ­ძ­ვით და­უს­რუ­ლებ­ლად

 

და თუ ერ­თი დღეც გა­ვი­და კი­დევ

თა­ნაც არა­ვინ ირ­გ­ვ­ლივ არ მოკ­ვ­და

სა­კუ­თარ იმედს აღ­მარ­თ­ში მივ­დევ

და ვგრძნობ ცხოვ­რე­ბა რო­გორ და­მოკ­ლ­და

თუმც ხა­სი­ა­თი მა­ინც მეც­ვ­ლე­ბა

რო­ცა ვერ ვწვდე­ბი რა­საც ვე­ლი და

ვხე­დავ სი­ცოცხ­ლე რო­გორ მეც­ლე­ბა

სიყ­ვა­რუ­ლის­თ­ვის გაწ­ვ­დილ ხე­ლი­დან.

 ***

 

გთხოვთ მო­ი­ხა­დოთ სულ­ყ­ვე­ლამ ქუ­დი

უცოდ­ვე­ლო­ბის წი­ნა­შე კრა­ვის

არა­ფე­რია იმა­ზე ცუ­დი

რო­ცა არ გჯე­რა სა­კუ­თარ თა­ვის.

 ***

 მე გა­და­ლახ­ვა მაკ­ვირ­ვებს იმ ზღვრის

სა­დაც სამ­ყა­როს სა­ხე ეც­ვ­ლე­ბა

რო­ცა სიფხიზ­ლეს ბინ­დი ცვლის სიზ­მ­რის

და მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა ჩრდი­ლებს ეც­ვ­ლე­ბა

 

აზრს ვუხ­მობ კვა­ლის სიზ­მ­რებ­ში გამ­გ­ნებს

რომ წარ­მო­სახ­ვას გზე­ბი უნა­თო

და სა­ხე­ლე­ბი და­ვარ­ქ­ვა საგ­ნებს

რი­თიც სამ­ყა­რო და­ვა­სუ­რა­თო

 

რომ ვაკ­ვირ­დე­ბი სი­მარ­თ­ლე გითხ­რათ

ადა­მი­ა­ნი რად­გან ცხო­ველს გავს

ჩვენ თვი­თონ ხში­რად საფ­ლა­ვებს ვითხ­რით

და აუტა­ნელს ვიხ­დით ცხოვ­რე­ბას

 

თუმ­ცა გო­ნე­ბით ნაკ­ლე­ბად ვხვდე­ბით

გა­მო­ქარ­თუ­ლი ყლე­ფან­დუ­რო­ბის

ჩვენ თვი­თონ ხში­რად მი­ზე­ზი ვხდე­ბით

სა­კუ­თა­რი­ვე უბე­დუ­რე­ბის.

 ***

 ტკი­ვი­ლი­ვით კბი­ლის

ვაკ­ვირ­დე­ბი თბი­ლისს

სუ­ნი რომ დგას ვაჭ­რის

რა თქმა უნ­და თვალს მჭრის

გა­მო­ხედ­ვა ურ­ცხ­ვი

ხა­სი­ა­თი ერის

შე­ნო­ბე­ბი უცხო

მო­საწყე­ნი ფე­რის

რომ არ ყოფ­ნით სულ შნო

სა­ხე­ე­ბი უშ­ნო

ფან­ტა­ზია ნო­ლი

ასე­თი აქვთ რო­ლი

მე­ტი აბა რა ვთქვა

ხომ არა ვარ ყბე­დი

ასე­თია რა ვქნათ

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ბე­დი.

 ***

  ვერ შე­ა­და­რებ ვირ­სა და აქ­ლემს

თუმც არ არი­ან სპი­ლო და ბუ­ზი

ვი­რი იწო­ნის აქ­ლემ­ზე ნაკ­ლებს

აქ­ლემს კი ზურ­გ­ზე ეზ­რ­დე­ბა კუ­ზი

 

თუმც ერთ-ორ ხურ­ჯინს ვი­რიც კი დაძ­ლევს

მაგ­რამ თუ სიცხე ჩა­მოწ­ვა სრუ­ლი

აქ­ლე­მი უწყ­ლოდ სამ დღე­საც გაძ­ლებს

ვირს კი ღა­მემ­დე გაძ­ვ­რე­ბა სუ­ლი.

 ***

 ქარ­თ­ვე­ლე­ბის საყ­ვა­რე­ლი ბოს­ტ­ნე­უ­ლი - ქარ­თო­ფი­ლია.

 ***

 ყვე­ლა ცდი­ლობს გა­მორ­ჩეს

ან გაჩ­ვე­ნებს ცალ მხა­რეს

არა­ფე­რი გა­ნორ­ჩებს

არა­ფე­რი გა­ხა­რებს

არა­ფე­რი გა­ბი­ჭებს

მიყ­ვე ღია გო­ნე­ბას

არა­ფე­რი გა­ნი­ჭებს

მო­ხუცს სი­ა­მოვ­ნე­ბას.