ქეთევან იგნატოვა 

em> "უც­ნა­უ­რია დრო, რო­დე­საც გა­მარ­ჯ­ვე­ბას და­მარ­ცხე­ბის, და­მარ­ცხე­ბას კი გა­მარ­ჯ­ვე­ბის გე­მო დაკ­რავს!" - დღე­ვან­დე­ლი ქარ­თუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი რე­ა­ლო­ბა, გა­სუ­ლი კვი­რა, ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბი ერ­თ­მა საკ­მა­ოდ გო­ნი­ერ­მა და აღ­მო­სავ­ლუ­რი სიბ­რ­ძ­ნე­ე­ბის კარ­გად მცოდ­ნე, სრუ­ლი­ად აპო­ლი­ტი­კურ­მა ადა­მი­ან­მა ასე და­ა­ხა­სი­ა­თა…

ამ მო­საზ­რე­ბის გარ­შე­მო კა­მა­თი შე­იძ­ლე­ბა… მე ვე­თან­ხ­მე­ბი, თქვენ, შე­საძ­ლოა, არა… მაგ­რამ ფაქ­ტი ფაქ­ტად რჩე­ბა, რომ გა­სულ კვი­რას, მთე­ლი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე ჩა­ტა­რე­ბულ არ­ჩევ­ნებს საკ­მა­ოდ უც­ნა­უ­რი, ბევ­რი კითხ­ვის გამ­ჩე­ნი, და­მა­ფიქ­რე­ბელ-გა­სა­ა­ნა­ლი­ზე­ბე­ლი და მგო­ნია, რომ, ცო­ტა არ იყოს და გრო­ტეს­კულ-კო­მი­კუ­რი ელ­ფე­რიც კი დაკ­რავს. მგო­ნი, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბის მან­ძილ­ზე პირ­ვე­ლად ვი­ნა­ნე, რომ ებ­რა­ე­ლი არ ვარ, მათ­თ­ვის ასე­თი და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი იუმო­რი, სამ­წუ­ხა­როდ, არ მა­ხა­სი­ა­თებს. ილ­ფი და პეტ­რო­ვის, ან თუნ­დაც მი­ხე­ილ ჟვა­ნეც­კის იუმო­რის­ტუ­ლი ნი­ჭის ნა­ტა­მა­ლიც არ გა­მაჩ­ნია და ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბის ტრა­გი-კო­მიზმს სრუ­ლად, სა­კად­რი­სად, რა­ი­მე მოკ­ლე სკეტ­ჩის სა­ხი­თაც ვერ გად­მოგ­ცემთ… არ­ჩევ­ნე­ბი­სად­მი მო­სახ­ლე­ო­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბის სრუ­ლი ინ­დე­ფე­რენ­ტუ­ლო­ბა. და­ე­ზა­რათ ქარ­თ­ვე­ლებს! დარ­ბა­ი­სე­ლი ხალ­ხი ვართ! არ გვიყ­ვარს პამ­პუ­ლო­ბა! ერ­თხელ უკ­ვე ვი­პამ­პუ­ლეთ, უფ­რო სწო­რად კი, გვა­პამ­პუ­ლეს… მო­მაკ­ვ­და­ვე­ბი, დავ­რ­დო­მი­ლე­ბი, ინ­ვა­ლი­დე­ბი ლო­გი­ნე­ბი­დან აგ­ვა­ყე­ნე­ბი­ნეს, მო­ხუ­ცი ბე­ბი­ე­ბი, ბა­ბუ­ე­ბი სოფ­ლებ­ში, ან, პი­რი­ქით, სოფ­ლე­ბი­დან ქა­ლაქ­ში, ხმის მი­სა­ცე­მად ჩაგ­ვაყ­ვა­ნი­ნეს, სა­არ­ჩევ­ნო უბ­ნებ­თან ინ­ვა­ლი­დე­ბის სა­ვარ­ძ­ლე­ბის რი­გე­ბი დაგ­ვა­ყე­ნე­ბი­ნეს, კა­ცი ქუდ­ზე გა­მოგ­ვიცხა­დეს… და რა? ვი­პამ­პუ­ლეთ ქარ­თ­ვე­ლებ­მა და მორ­ჩა! გა­პამ­პუ­ლე­ბუ­ლი მო­სახ­ლე­ო­ბა კვი­რა დღეს სახ­ლ­ში დარ­ჩა და ტყუ­ილ მა­ი­მუ­ნო­ბას, ბევ­რად სა­ჭი­რო სახ­ლის საქ­მე­ე­ბი ამ­ჯო­ბი­ნა.

ახალ­გაზ­რ­და, ოპ­ტი­მის­ტ­მა, შე­უდ­რე­კელ­მა, პირ­ვე­ლი მო­ქა­ლა­ქის ასეთ­მა მსგავ­ს­მა პრე­მი­ერ­მა კი, არ­ჩევ­ნე­ბის და­ბა­ლი აქ­ტი­ვო­ბა მო­სახ­ლე­ო­ბის მა­ღალ ნდო­ბად მი­იჩ­ნია! ახალ­გაზ­რ­დუ­ლი შე­მარ­თე­ბით, უსაზღ­ვ­რო ოპ­ტი­მიზ­მით, მას­წავ­ლებ­ლის ბრმა ნდო­ბით გან­მ­ს­ჭ­ვა­ლუ­ლი ლო­გი­კა მა­ინც სულ სხვაა! არა­ფე­რი შე­ედ­რე­ბა! სა­არ­ჩევ­ნო უბან­ზე პი­რა­დო­ბის გა­რე­შე მი­სუ­ლი ში­ნა­გან საქ­მე­თა მი­ნის­ტ­რი, რო­მე­ლიც, რო­გორც ხალ­ხი ხუმ­რობს, ბავ­შ­ვო­ბის მო­გო­ნე­ბე­ბი­სა და მცი­რეწ­ლო­ვა­ნი ასა­კის შე­სა­ბა­მი­სად, სა­ბუ­თის მოთხოვ­ნის სა­პა­სუ­ხოდ, სკამ­ზე ას­ვ­ლას და სულ სხვა პას­პორ­ტის ჩვე­ნე­ბას ლა­მობ­და, რა­საც არ­ჩევ­ნე­ბის დამ­კ­ვირ­ვე­ბე­ლი მხცო­ვა­ნი ქალ­ბა­ტო­ნე­ბი გმი­რუ­ლად აღუდ­გ­ნენ წინ. რი­თიც ვა­ღი­ა­როთ, და­ვუ­ფა­სოთ, არა­მარ­ტო ში­ნა­გან საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტ­როს, არა­მედ, თვით მი­ნის­ტ­რის პრეს­ტი­ჟიც გა­და­არ­ჩი­ნეს.

რა არის მა­ინც ნამ­დ­ვი­ლი პატ­რი­ო­ტიზ­მი, მო­ქა­ლა­ქე­ობ­რი­ო­ბა! ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე­ო­ბა­საც კი ძლევს! მარ­ნე­ულ­ში არ­ჩევ­ნე­ბი მხი­ა­რუ­ლი ლო­ტო ეგო­ნათ და სა­არ­ჩევ­ნო ბი­უ­ლე­ტე­ნე­ბი ლო­ტოს გა­სა­თა­მა­შე­ბე­ლი ფე­რად-ფე­რა­დი ბურ­თე­ბი­ვით ყა­რეს და ყა­რეს! გა­ერ­თ­ნენ, იხა­ლი­სეს, იმ­ხი­ა­რუ­ლეს… აი უბ­რა­ლოდ, ვინ ოხერ­მა გა­და­ი­ღო ეს ყვე­ლა­ფე­რი? მე­ტი სა­ინ­ტე­რე­სო გა­და­სა­ღე­ბი ვე­რა­ფე­რი ნა­ხეს? ან­კი, რა იყო დი­დად გა­მორ­ჩე­უ­ლი? მარ­ნე­უ­ლი, მარ­ნე­უ­ლიო, რომ გა­ი­ძა­ხი­ან, ატ­რი­ა­ლე­ბენ, აჩ­ვე­ნე­ბენ, ამ­ხე­ლენ, იცი­ნი­ან… რა, სხა­ვა­გან რა­მე სხვა­ნა­ი­რად იყო, თუ მარ­ნე­უ­ლი და­ბალ ღო­ბედ მი­იჩ­ნი­ეს?!

ნი­ნო ბურ­ჯა­ნა­ძემ, რო­გორც სხვებ­ზე ბევ­რად გა­მოც­დილ­მა, ცხრა მთავ­რო­ბა გა­მოვ­ლილ­მა პო­ლი­ტი­კოს­მა, ასე სწო­რად წარ­მარ­თუ­ლი კამ­პა­ნი­ის ფარ­გ­ლებ­ში წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნოდ სა­ზაფხუ­ლო "კოს­ტუმ­ჩი­კე­ბის" დე­ფი­ლე, ფაქ­ტი­უ­რად, პო­ლიტ­ფე­შენ კვი­რე­უ­ლი მო­აწყო, ბრენ­დი - ბრენ­დ­ზე, ფა­სო­ნი - ფა­სონ­ზე დაგ­ვა­ყა­რა და რო­გორც დავ­რ­წ­მუნ­დით, არც თუ უშე­დე­გოდ! აბა ისე ამ­დენ პრო­ცენტს რო­გორ და­უგ­რო­ვებ­და თა­ვის კან­დი­დატს, რო­მელ­მაც ბავ­შ­ვე­ბის კე­თე­ბის მე­ტი, მგო­ნი, არც არა­ფე­რი იცის.

ტრი­პოლ­ს­კი - ბე­სე­ლი­ას და­ემ­ს­გავ­სა; ბე­სე­ლია - ხა­დურს, ხა­დუ­რი - წუ­ლუ­კი­ანს, წუ­ლუ­კი­ა­ნი - კო­ბა­ხი­ძეს, კო­ბა­ხი­ძე - სა­გა­ნე­ლი­ძეს, სა­გა­ნე­ლი­ძე - ბე­რი­კაშ­ვილს (მა­ნა­ნას), ბე­რი­კაშ­ვი­ლი - ბე­რი­კაშ­ვილს (გი­ვის), თი­ნა ხი­და­შე­ლი მათ სრულ მუ­ტა­ცი­ურ ერ­თობ­ლი­ო­ბას… აი, კა­ლა­ძეს კი, თით­ქოს ჯი­ნა­ზე, არა­ვინ და­ემ­ს­გავ­სა! იგი თა­ვის იშ­ვი­ათ თვით­მ­ყო­ფა­დო­ბას, მხო­ლოდ მის­თ­ვის და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბელ ხედ­ვას, ლო­გი­კას, გა­ნუ­მე­ო­რე­ბელ ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლიზმს არ კარ­გავს, არა­ვის უნა­წი­ლებს, ეგო­ის­ტუ­რად ინარ­ჩუ­ნებს; მე­რამ­დე­ნე დღეა, მხო­ლოდ ციფ­რებს, პრო­ცენ­ტებს, ჯა­მებს, ნაშ­თებს ვუ­ყუ­რებთ, ვით­ვ­ლით და მათ გარ­შე­მო ისეთ მსჯე­ლო­ბას, ანა­ლიზს, ან­გა­რიშს, შეკ­რე­ბა-გა­მოკ­ლე­ბას ვის­მენთ, რომ საბ­რა­ლო ნი­კო მუს­ხე­ლიშ­ვი­ლი, ალ­ბათ, მარ­თ­ლა საფ­ლავ­ში ბრუ­ნავს! კო­მა­რო­ვის სკო­ლა­დამ­თავ­რე­ბუ­ლებ­მა კი, ის დროა, ახა­ლი, "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის მა­თე­მა­ტი­კის" (მა­ინც რამ­დე­ნი სი­ახ­ლე მოგ­ვი­ტა­ნა ამ ოც­ნე­ბამ!) თა­ვი­დან და­უფ­ლე­ბა-შეს­წავ­ლას უნ­და მიჰ­ყონ ხე­ლი.

ახალ დროს ახა­ლი ცოდ­ნა ჭირ­დე­ბა; "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" პარ­ტი­ის ოფის­თან სა­გან­გე­ბოდ აშე­ნე­ბუ­ლი კოხ­ტა, ლურ­ჯი, პა­ტა­რა, მოკ­რ­ძა­ლე­ბუ­ლი, უბად­რუ­კი სცე­ნა, რო­მელ­ზეც გა­მარ­ჯ­ვე­ბულ­ზე რა­ინ­დე­ბი­ვით ას­ვ­ლას გეგ­მავ­დ­ნენ და სა­ნაც­ვ­ლოდ კი, თით­ქ­მის, ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­უ­ლი პა­ნაშ­ვი­დი გა­მო­უ­ვი­დათ. თით­ქ­მი­სო - ვამ­ბობ, რად­გან სრუ­ლი, თვალ­ც­რემ­ლი­ა­ნი გლო­ვის­გან, პარ­ტაქ­ტი­ვის­ტ­თა ერ­თ­გულ­მა, მონ­დო­მე­ბულ­მა, ერ­თა­დერ­თ­მა წყვილ­მა, გულ­მოდ­გი­ნე ცეკ­ვით გა­და­არ­ჩი­ნა. და­ძა­ბუ­ლად, არა­ბუ­ნებ­რი­ვად ცეკ­ვავ­დ­ნენ. თი­თო­ე­ულ თა­ვის მოძ­რა­ო­ბა­ზე ფიქ­რობ­დ­ნენ, თი­თო­ე­ულ მათ­და­მი მო­მარ­თულ მზე­რას თუ ობი­ექ­ტივს აფიქ­სი­რებ­დ­ნენ. უხერ­ხუ­ლად იქ­ნევ­დ­ნენ ხე­ლებს, იღი­მოდ­ნენ, ერ­თ­მა­ნეთს უტ­რი­ა­ლებ­დ­ნენ, ნერ­ვი­უ­ლობ­დ­ნენ… მაგ­რამ რა მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა აქვს?! მე­ო­რე ტუ­რის მი­უ­ხე­და­ვად, ხომ ცეკ­ვავ­დ­ნენ? პირ­ვე­ლი მო­ქა­ლა­ქის მი­ერ უეჭ­ვე­ლად უნ­და და­ჯილ­დოვ­დ­ნენ!

აი თბი­ლი­სის მე­რო­ბის ყვე­ლა­ზე რე­ა­ლუ­რი კან­დი­და­ტი, მთე­ლი თა­ვი­სი შტა­ბით კი, პირ­ვე­ლი მო­ქა­ლა­ქის მხრი­დან, მე რომ მკითხო, ცო­ტა­თი და­სას­ჯე­ლია! ამ­დე­ნი ოც­ნე­ბა, ამ­დე­ნი იმე­დი, მის კამ­პა­ნი­ა­ში და­ხარ­ჯუ­ლი ამ­დე­ნი ენერ­გია, ძა­ლის­ხ­მე­ვა, ფუ­ლი… გა­აც­რუა, ვერ გა­ა­მარ­თ­ლა და ასე­თი სა­ოც­ნე­ბო ტრი­უმ­ფა­ლუ­რი გა­მარ­ჯ­ვე­ბის ნაც­ვ­ლად, რა­ღაც უბად­რუ­კი მე­ო­რე ტუ­რი აკად­რა?! თან ვის? პირ­ველ მო­ქა­ლა­ქეს?! მი­სი რის­ხ­ვის, უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბის წარ­მოდ­გე­ნაც კი მზა­რავს! რა ეშამ­პა­ნუ­რე­ბო­და? სხვი­სი ფუ­ლით, რა "მა­დამ კლი­კო" აიტე­ხა? ეგეც ბავ­შ­ვო­ბი­დან ფრან­გულ შამ­პა­ნურ­ზეა გაზ­რ­დი­ლი და?... ჯერ მო­ე­გო…

ნერ­ვი­უ­ლო­ბის­გან გა­ოფ­ლი­ლი ნარ­მა­ნი­ას თა­ვის კოც­ნა-პროშ­ნის ნაც­ვ­ლად, ხა­დუ­რი ბი­უ­ჯე­ტის ოდ­ნა­ვი შევ­სე­ბით წახ­მა­რე­ბო­და მე­ოც­ნე­ბე მე­გო­ბარს, რა ნა­ად­რე­ვი კოც­ნა აუტყ­და?! რა ვერ მო­ით­მი­ნა? ჩემ­თ­ვის, პი­რა­დად, სა­ბო­ლო­ოდ გა­ირ­კ­ვა, რომ სა­ქარ­თ­ვე­ლოს მო­სახ­ლე­ო­ბის მარ­თა­ლია მცი­რე, მაგ­რამ მა­ინც არ­ც­თუ უმ­ნიშ­ვ­ნე­ლო ნა­წი­ლი, რო­მელ­მაც ხმა ბურ­ჯა­ნა­ძე­სა და ინაშ­ვილს მის­ცა, ან სრუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ბე­ცი, ან სამ­შობ­ლოს მო­ღა­ლა­ტეა. კარ­გი, ბურ­ჯა­ნა­ძემ თუ კი­დე ფე­რად-ფე­რა­დი "კოს­ტუმ­ჩი­კე­ბის" დე­ფი­ლე­თი და თა­ვის ქუ­თა­ი­სუ­რი რუ­სუ­ლით (ეგ სულ სხვა ენაა!), ამომ­რ­ჩე­ველს ტა­რა­ბუა და­ახ­ვია, აი, ირ­მა ინაშ­ვილ­მა, მარ­თ­ლა და სრუ­ლი­ად გულ­წ­რ­ფე­ლად მა­ინ­ტერ­სებს, ამ ბედ­კ­რუ­ლი ქვეყ­ნის შვი­ლე­ბის 6 პრო­ცენ­ტი რი­თი მო­ხიბ­ლა? მა­თი ნდო­ბა რის სა­ფუძ­ველ­ზე, რა დამ­სა­ხუ­რე­ბით მო­ი­პო­ვა? ნუ­თუ აი ასე, უბ­რა­ლოდ, შე­ხე­დეს და და­უ­ჯე­რეს? ზო­გი­ერთს მა­ინც რა ბე­დი აქვს!

სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ქა­ლა­ქებ­ში მე­რის არ­ჩევ­ნე­ბი ჩა­ტარ­და. თორ­მე­ტი­დან რვა ქა­ლაქ­ში მე­ო­რე ტუ­რი გახ­და აუცი­ლე­ბე­ლი. ნა­ად­რე­ვად გახ­ს­ნი­ლი ფრან­გუ­ლი შამ­პა­ნუ­რი გათ­ბა, გა­ზი გა­უ­ვი­და. ფე­რა­დო­ვა­ნი კოს­ტი­უ­მე­ბი გა­ხუნ­და. მა­თე­მა­ტი­კა­ზე ზუს­ტი მეც­ნი­ე­რე­ბა ჯერ არ მო­გო­ნი­ლა. მი­სი გა­გე­ბა-და­უფ­ლე­ბა ყვე­ლას არ ძა­ლუძს. თბი­ლის­ში დაცხა. არ­ჩევ­ნე­ბი გა­და­ი­დო და ამა­სო­ბა­ში თბი­ლის­ში და­სარ­გ­ვე­ლად გამ­ზა­დე­ბუ­ლი მი­ლი­ო­ნი ნერ­გი არ ჩა­მოჭ­კ­ნეს, ან კი­დევ უარე­სი - არ გახ­მეს?! პო­ლი­ტი­კუ­რი ექ­ს­პერ­ტი "ჩე­მი ცი­სა­ნას" პროგ­ნო­ზი-ოც­ნე­ბა არ გა­მარ­თ­ლ­და. "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი არ დამ­თავ­რ­და"! პო­ლი­ტი­კურ­მა რა­და­რებ­მა მთა­ვა­რი ოპო­ზი­ცი­უ­რი პარ­ტია საკ­მა­ოდ მკა­ფი­ოდ და­ა­ფიქ­სი­რეს.

"ჩემ ცი­სა­ნა­ზე" ბევ­რად უფ­რო გამ­ჭ­რი­ა­ხე პო­ლიტ­პ­როგ­ნო­ზის­ტი არც მე გა­მოვ­დე­ქი. სულ რა­ღაც ორი კვი­რის წინ, ქა­ლა­ქი­დან გას­ვ­ლამ­დე, რო­გორც გა­ირ­კ­ვა, ზედ­მე­ტად თა­მა­მად, თბი­ლი­სის ახა­ლი მე­რი გი­წი­ნას­წ­რა­მეტყ­ვე­ლეთ და შევ­ც­დი! მა­პა­ტი­ეთ! სულ რა­ღაც ერ­თი თვე უნ­და მო­ვი­ცა­დოთ, მო­ვით­მი­ნოთ და თბი­ლის­ში, ნარ­მა­ნი­ას დე­დას თუ და­ვე­სეს­ხე­ბით, რო­გორც ვა­ტი­კან­ში, თვით იგი - ნარ­მა­ნია შე­მო­ა­ბი­ჯებს! ოღონდ, რა თქმა უნ­და, ახ­ლა უკ­ვე მოკ­რ­ძა­ლე­ბუ­ლად, ყო­ველ­გ­ვა­რი ზარ­ზე­ი­მის, ნაბ­რ­ძა­ნე­ბი ცეკ­ვე­ბის, სა­ეჭ­ვო კოც­ნე­ბის, ფრან­გუ­ლი შამ­პა­ნუ­რის და თეთ­რი ცხე­ნის გა­რე­შე. მე­ო­რე ტუ­რი, უკაც­რა­ვად, მაგ­რამ თეთრ ცხენ­ზე ამ­ხედ­რე­ბულ, პალ­მის ტო­ტე­ბი­თა და გვირ­გ­ვი­ნით შემ­კო­ბილ გმირს არ გუ­ლის­ხ­მობს.

P.S. მთე­ლი წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო თვე­ე­ბის მან­ძილ­ზე, უც­ნა­უ­რად, ნარ­მა­ნი­ას სა­ხე, თით­ქოს­და სა­ი­დან­ღაც მეც­ნო­ბო­და. ვუ­ყუ­რებ­დი და ვი­ტან­ჯე­ბო­დი. ვფიქ­რობ­დი. ვიხ­სე­ნებ­დი… და ისევ და ისევ სო­ცი­ა­ლურ­მა ქსელ­მა მიშ­ვე­ლა. ზღვის პი­რას, პლაჟ­ზე, სა­ცუ­რაო კოს­ტი­უმ­ში გა­მოწყო­ბი­ლი, ჩა­ცი­ე­ბუ­ლი სა­ზამ­თ­როს დაჭ­რით გარ­თულ-და­კა­ვე­ბუ­ლი თბი­ლი­სის მო­მა­ვა­ლი მე­რის ფო­ტო ვნა­ხე. ვი­ღა­ცამ და­დო… და მივ­ხ­ვ­დი! ოცი წლის მან­ძილ­ზე, გო­ნი­ო­ში, ყო­ველ ზაფხულს, ყო­ველ კვი­რა დღეს, სა­გან­გე­ბოდ და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი, ან სა­კუ­თა­რი მარ­შ­რუტ­კე­ბით, ზღვა­ზე სა­ბა­ნა­ოდ, გა­საგ­რი­ლებ­ლად, და­სას­ვე­ნებ­ლად, ახ­ლომ­დე­ბა­რე სოფ­ლე­ბი­დან, ლუ­დი "ნა­ტახ­ტა­რით", მზე­სუმ­ზი­რით და აუცი­ლე­ბე­ლი, უშ­ვე­ლე­ბე­ლი სა­ზამ­თ­რო­თი სა­გან­გე­ბოდ მო­მა­რა­გე­ბუ­ლი, დი­დი, მხი­ა­რუ­ლი, ხმა­უ­რი­ა­ნი ჯგუ­ფე­ბი ჩა­მო­დი­ან. იბა­ნა­ვე­ბენ, გა­ი­რუ­ჯე­ბი­ან, აუცი­ლებ­ლად და­იწ­ვე­ბი­ან, ბავ­შ­ვებს თა­ვი­სე­ბურ, მარ­ტო მათ­თ­ვის ცნო­ბი­ლი სტი­ლით, ცო­ტა ცურ­ვას ყვი­რილ-ყვი­რი­ლით ას­წავ­ლი­ან, იყა­ყა­ნე­ბენ, ითა­მა­შე­ბენ, და­ლე­ვენ, ერ­თი-ორს შე­ი­გი­ნე­ბი­ან, შე­ჭა­მენ… და, რო­გორც წე­სი, სა­ზამ­თ­როს ქერ­ქებ­სა და ლუ­დის ბოთ­ლებს იქ­ვე სა­ნა­პი­რო­ზე დაყ­რილს და­ტო­ვე­ბენ… აი, მა­შინ მე გა­მოვ­ვარ­დე­ბი ხოლ­მე და ახ­ლომ­დე­ბა­რე ბუნ­კერს მი­ვუ­თი­თებ არ­ც­თუ თა­ვა­ზი­ა­ნად!.. აი მანდ, ერთ-ერთ ასეთ ჯგუფ­ში მყავს, მგო­ნი, ნარ­მა­ნია ნა­ნა­ხი! თუმ­ცა, შე­იძ­ლე­ბა სხვას მი­ვამ­ს­გავ­სე! ეგე­ბა­და, მეშ­ლე­ბა ვინ­მე­ში?... ამას დი­დი და გა­დამ­წყ­ვე­ტი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა არ აქვს. ეს, ისე, P.S.-ად გა­გი­ზი­ა­რეთ.

br />